بررسی سرواپیدمیولوژیک هلیکوباکتر پیلوری در افراد مرتبط و غیر مرتبط با سگ و گربه در اهواز (1394-1393)

زمینه مطالعه: هلیکوباکتر پیلوری یکی از شایع‌ترین عفونت‌های میکروبی در انسان است که با زخم معده و دوازدهه، التهاب و سرطان معده ارتباط دارد. هلیکوباکتر پیلوری از از طریق آب و غذا و راه‌ مدفوعی- دهانی و دهانی- دهانی منتقل ‌می‌شود و در معده و روده انسان و چند گونه حیوانی از جمله سگ و گربه کلونیزه می‌شود و بنابراین احتمال انتقال این عفونت از حیوانات به انسان نیز وجود دارد. هدف: هدف از این مطالعه بررسی شیوع سرمی آلودگی به هلیکوباکتر پیلوری در افراد مرتبط و غیر مرتبط با سگ و گربه در اهواز و همچنین ارتباط آن با فاکتورهای میزبانی و محیطی بود. روش کار: نمونه‌های سرمی از 356 نفر، شامل 147 نفر افراد مرتبط و 209 نفر افراد غیر مرتبط با سگ و گربه جمع‌آوری گردید و به روش الیزا مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج: شیوع سرمی ظاهری و واقعی هلیکوباکتر پیلوری در افراد تحت بررسی به ترتیب 4/58% ( فاصله اطمینان 95%: 5/63-3/53 د٪) و 53/44 ٪ (فاصله اطمینان95%: 73/49-33/39 ٪) بود. شیوع ظاهری در افراد در تماس با  سگ و گربه 1/72% ( فاصله اطمینان 95%: 4/79-8/64 ٪) و در افراد بدون تماس 8/48% ( فاصله اطمینان 95% 6/55-42 ٪) بود (001/0>p). شانس آلودگی در افراد در تماس با سگ و گربه 71/2 برابر افراد بدون تماس (فاصله اطمینان 95%: 26/4- 73/1 ) بود (001/0>p). این بررسی نشان داد که تماس با سگ و گربه، تحصیلات، سابقه زخم معده و اختلالات گوارشی و وضعیت تأهل ارتباط معنی‌داری با آلودگی دارد. نتیجه‌گیری نهایی: مطالعه حاضر نشان داد که تماس با سگ و گربه فاکتور خطر برای آلودگی انسان به هلیکوباکتر پیلوری می‌باشد و باید اقدامات کنترلی و پیشگیرانه مد نظر سیاست‌گذاران بهداشتی قرار گیرد.